Terug naar de bron

Als ik "San Pellegrino" zeg, denken jullie allemaal aan een glas licht bruisend water. In de cafés en restaurants van ons eigen spuitwaterlandje halen Spa en Chaudfontaine makkelijk de bovenhand, maar in Italië overstijgt San Pellegrino qua bekendheid alle andere watermerken. De groene fles met het blauwe etiket kent dan ook een heel verhaal: van drank tot bubbelbad.

Eind 14de eeuw werd een hoogwaardig mineraalwater op natuurlijke wijze uit een bron in Val Brembana gewonnen. De eerste echte productie van drinkwater dateert echter pas vanaf 1899. Doorheen de jaren is het water van San Pellegrino over de hele wereld zowat het symbool geworden van de Italiaanse manier van leven... "La Dolce Vita".

Het San Pellegrinowater komt via een steenlaag, honderden meters onder het oppervlak, uiteindelijk in contact met kalksteen en vulkanisch gesteente, wat het een typisch minerale smaak geeft. Bij de productie wordt dan nog koolzuur toegevoegd voor die extra sprankel in het water.

Wist je dat onderzoek heeft aangetoond dat het San Pellegrino water gemiddeld zo'n 30 jaar - jawel 30 jaar! - onderweg is: beginnend als regendruppel in de Dolomieten en dan via een lange reis doorheen gesteentelagen tot aan de bron in San Pellegrino?

De bron diende echter niet alleen voor drinkwater. Al gauw werd er een eerste kuuroord gebouwd. Welgestelde families van over heel Europa kwamen naar het kuuroord om te genieten van de rustige locatie én ... om het water te proeven. Er werd behalve een casino, ook een groot hotel in de Belle-Epoque-stijl gebouwd waar gasten service van de hoogste kwaliteit werd geboden. Met koningen, tsaren en filmsterren als gasten verwierf het kleine stadje roem als the place to be ! Niemand minder dan Leonardo Da Vinci zou één van de eerste 'Bekende Italianen' zijn geweest die naar de magische bron kwam zien.

Tijdens mijn bezoek aan San Pellegrino enkele jaren geleden verbaasde het me hoe de oorspronkelijke uitstraling van het oord tanende was. Waar ooit de crème de la crème van het goede leven vertoefden en een sjiek kuuroord en hotel centraal stonden, raakte het stadje duidelijk in verval. In 1946 sloot het casino de deuren en in 1979 onderging het Gran Hotel San Pellegrino jammer genoeg hetzelfde lot.

Het stadje leek ten dode opgeschreven, maar er is gelukkig hoop. De voorbije jaren hebben publieke en private instellingen plannen gemaakt om het grote hotel weer te laten schitteren en zijn er zelfs de nodige middelen gevonden om de locatie te renoveren.

De grandeur van weleer is zelfs al een beetje terug.

Het casino en QC Terme San Pellegrino zijn weer in gebruik genomen. In het kuuroord hebben ze niet alleen lekker water, maar alles in huis om je een onvergetelijke 'wellness' te bezorgen met een reeks unieke behandelingen in een verfijnde omgeving.

Ik heb er alleszins volop kunnen genieten van zwembaden met thermaal water, watervallen, sauna’s, stoombaden, een zoutkamer en verschillende ontspanningsruimtes. Het thermaal water - rijk is aan calcium, bicarbonaat en magnesium - stroomt er volop.

Tussen het genieten, rusten, scrubben, zweten, zwemmen en kuren door, was er een waaier aan gezonde hapjes, thee, glaasjes bubbels en natuurlijk ook ... het allerbeste natuurlijke water uit de streek! En waar kan een mens het best het motto van waterproducent San Pellegrino volgen - NEEM JE TIJD? Juist, in de termen van San Pellegrino zelf!